دستکش جراحی

هدف  اصلی  دستکش های جراحی این است که به عنوان یک مانع محافظتی برای جلوگیری از انتقال احتمالی بیماری ها بین متخصصان مراقبت های بهداشتی و بیماران در طی مراحل جراحی عمل کنند.تفاوت بین دستکش های جراحی و دستکش های معاینه پزشکی (نوع دستکش هایی که در ظروف حجیم در اتاق های معاینه بالینی یافت می شوند) عبارتند از:

  • تولید کنندگان دستکش های جراحی ملزم به رعایت سطح بالاتری از استانداردهای کیفی هستند
  • دستکش های جراحی استریل هستند و به صورت جداگانه به صورت جفت بسته بندی می شوند
  • دستکش های جراحی محدوده اندازه دقیق تری نسبت به دستکش های معاینه پزشکی دارند.

 

 

 

دستکش های معاینه پزشکی به جلوگیری از آلودگی بین مراقبان و بیماران کمک می کند. این دستکش ها در طی مراحلی که نیازی به شرایط استریل ندارند، به عنوان مثال خون گیری برای آزمایش خون استفاده می شود. برخی از این دستکش ها همچنین می توانند از فرد پوشنده در برابر آسیب های ناشی از مواد شیمیایی یا دارویی خطرناک محافظت کنند.دستکش های جراحی لاتکس طبیعی برای اولین بار در سال 1890 مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده از آنها در اواخر دهه 1980 به طور چشمگیری افزایش یافت، زمانی که دستکش های لاتکس به طور گسترده ای برای جلوگیری از انتقال عفونت های منتقله از طریق خون،  مانند  ویروس نقص ایمنی انسانی  ( HIV ) توصیه شد.

بروز   واکنش  های آلرژیک به لاتکس به سرعت در میان بیماران و کارکنان مراقبت های  بهداشتی در دهه 1990 افزایش یافت. از آن زمان،  مواد دستکش مصنوعی جدیدی  معرفی شدند که دارای خواص متفاوتی از نظر استحکام، راحتی و حساسیت هستند. با این حال، اکثر دستکش های جراحی هنوز از لاتکس ساخته می شوند.

مواد رایج دستکش جراحی
موادطبیعی / مصنوعیطرفدارانمنفی
لاتکسطبیعی
  • بهترین محافظت را در برابر ویروس ها ارائه می دهد
  • حساسیت، کشش و راحتی عالی
  • بادوام
  • می تواند   در   افراد مستعد به شدت آلرژی زا باشد
  • از نرم‌کننده‌های مبتنی بر هیدروکربن/نفت   باید اجتناب شود زیرا لاستیک را ضعیف می‌کنند. هنگام استفاده از دستکش های لاتکس، نرم کننده های مبتنی بر آب ترجیح داده می شوند
نئوپرنمصنوعی
  • بدون لاتکس
  • استحکام بالا
  • سطح کشسانی و راحتی کمتری نسبت به لاتکس دارد
  • گران تر از لاتکس
پلی ایزوپرنمصنوعی
  • بدون لاتکس
  • خواصی مشابه لاتکس از نظر خاصیت ارتجاعی، راحتی، حساسیت و استحکام
  • گران ترین دستکش
نیتریلمصنوعی
  • استحکام عالی و محافظت شیمیایی
  • کشش کم، راحتی و حساسیت؛ می تواند از مخلوط نیتریل و لاتکس برای بهبود این خواص تشکیل شود

دستکش های معاینه پزشکی اغلب از لاتکس یا مواد مصنوعی مانند  نیتریل  یا وینیل (PVC) ساخته می شوند.  دستکش‌های وینیل دوام کمتری دارند و محافظت شیمیایی ضعیف‌تری نسبت به سایر مواد دستکش دارند، بنابراین برای کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که در تماس مستقیم با مواد دفعی بدن هستند یا کسانی که داروهای شیمی‌درمانی را کنترل می‌کنند، مناسب نیستند. 

عناصری غیر از مواد دستکش که سطح حفاظت مانع را تعیین می کنند عبارتند از:

  • مدت زمانی که دستکش پوشیده شده است
  • تماس مواد شیمیایی با دستکش
  • دست زدن به تجهیزاتی که ممکن است به مواد دستکش فشار وارد کند
  • تناسب دستکش؛ دستکش های نامناسب محافظت کمتری ارائه می دهند.

حساسیت به لاتکس   و سایر واکنش های پوستی ناشی از دستکش های جراحی

  • درماتیت  تماسی  تحریک‌کننده  – دستکش‌ها، مواد شیمیایی مورد استفاده در تولید دستکش،  پودر  دستکش یا عرق ممکن است یک اثر تحریک‌کننده مستقیم روی دست‌ها داشته باشند که در نتیجه اختلال مکانیکی پوست به دلیل مالش دستکش است. این به دلیل یک واکنش آلرژیک نیست .
  • درماتیت تماسی آلرژیک  – اغلب به دلیل حساسیت به  شتاب دهنده های لاستیکی  (مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت لاستیک). همچنین می تواند به دلیل سایر مواد شیمیایی دستکش مانند  نگهدارنده ها ، رنگ ها و سایر افزودنی ها باشد.
  • آلرژی به لاتکس – به دلیل حساسیت به پروتئین  لاتکس لاستیک طبیعی  .

چگونه از تحریک پوست ناشی از دستکش های جراحی جلوگیری کنیم

  • دستکش های بدون پودر نسبت به دستکش های پودری کمتر تحریک کننده و خشک می شوند. قوانین FDA برای ممنوعیت دستکش های جراح پودری، دستکش های پودری معاینه بیمار و پودر قابل جذب برای روانکاری دستکش جراح، در ژانویه 2017 در ایالات متحده اجرایی می شود.
  • اگر   بیش از 20 دقیقه از دستکش های انسدادی استفاده می کنید، از دستکش های نخی مناسب زیر آنها استفاده کنید تا تحریک ناشی از تعریق را کاهش دهید.
  • شستن دست ها پس از برداشتن دستکش بسیار مهم است
  • یک   رژیم ثابت مراقبت از دست را تمرین کنید